Nie jestem... Panu Pawłowi Huelle Nie jestem panem Hakagawą... I nikt nie przybędzie do mnie sfotografować się na trawniku przed domem żeby z nabożnym wyrazem twarzy (wypożyczonym na tę okazję) wysłuchać mojego najnowszego wiersza. Nie posiadam asystentek które objaśniałyby przybyłym gościom stany mojego ducha... I nie mogę też przed nikim zademonstrować umiejętności odciskania stopy na plaży (stojąc na jednej nodze...) bo dzieli mnie tysiąc kilometrów od najbliższego morza. Stąd nie liczę na to że nagle stanę się panem Hakagawą obeznanym w sztuce rautów i celebr... Ale za to jak zwykle odwiedzi mnie stary kojot z sąsiedztwa który zanim uważnie obleci mój zaniedbany ogródek przed domem - pozdrowi mnie nieufnie podkurczonym ogonem. Po czym z wielkim znawstwem miętoląc w pysku kość albo plastikową zabawkę mojego psa Luki - zniknie w najbliższych zaroślach. I na pewno stanę przed plutonem zaległych rachunków.