Przed skupem butelek... Poeci znajdują wiersze gdzie popadnie jak kloszardzi puste butelki... i wypychają nimi kieszenie - mogą to być kieszenie pamięci bo wciąż dobrze to brzmi... i (nadal) jest poetycko albo (gdy uzbiera się ich więcej) zwyczajne sfatygowane torby. Później w nadziei wyciągają je... i (nierzadko drżącymi rękami) powoli rozkładają przed publicznością jak kloszardzi puste puszki po piwie w skupie butelek. Nikogo też to nie dziwi... że tak stoją pokornie w kolejce żeby zamienić je na odrobinę szczęścia... i gdy tylko się pojawi zazwyczaj korzystają z niego ile się da - (aż do samego dna). A potem wracają do swoich kryjówek... i znowu mają cały świat w pogardzie.